Gedicht zelf vertrouwen

ik dwing mezelf voor de spiegel te gaan staan als mijn zelfvertrouwen heel even is verdwenen een stem fluistet ..kijk je zelf eens goed aan je heb pure wilskracht en goedheid in je genen blijf immer in jezelf geloven jouw hart is namelijk van goud laat het innerlijke vuur nooit doven anders wordt je van binnen zo koud zie je de flikkering in je ogen trek je schouders op en blijf even zo staan jouw spiegelbeeld heeft nimmer gelogen dat is jouw kracht om door het leven te gaan © Ruud

Handige links

Vervuiling

in zee drijft een grote olievlek een malloot die zonodig troep moest lozen het water veranderd in stinkend drek en de dader heeft het hazepad gekozen vogels spoelen ziek en half dood aan gehavende veren onder het teer met spoed worden ze gewassen onder een kraan maar velen sterven door de dikke oliesmeer het is nauwelijks te bevatten om de wateren zo te vervuilen de oceaan herbergt zoveel schatten die zich onder het wateroppervlak verschuilen het wordt tijd dat men de noodklok luidt kleurrijke riffen worden grauw en verkwijnen waterbewoners sterven met bosjes uit ga zo door en al het leven zal ooit verdwijnen